من و روحم

دیروز از سر کار که برگشتم خیلی خسته بودم . کلاسها همه عمومی بودن و پر از شاگردهای بی حوصله و بی علاقه و کمی تا قسمتی هم کودن . قول یه کاری رو هم داده بودم که باید تو خونه آماده میکردم و بعد از ظهر تحویل میدادم که نکرده بودم و نگران بودم که در عرض چند ساعت باقیمونده آماده نشه . نهار هم نداشتیم . ظرفهای شب قبلو نشسته بودم . صبح لباسها رو ریخته بودم تو ماشین لباسشویی که باید پهنشون میکردم . خلاصه تو راه همش داشتم فکر میکردم که وقتی رسیدم خونه , اول کدوم کارو انجام بدم .
به محض اینکه وارد شدم و کیفمو گذاشتم روی میز , جوجه های کدبانوم با هم داد زدن , آهای کیفتو نذار اونجا , ببر تو اتاق آویزون کن به جالباسی !!!
مات و مبهوت دور و برمو نگاه کردم و دیدم همه جا خیلی مرتبه ! بعد دیدم تو ماکروفر سیب زمینی تنوری درست کردن , لباسها رو پهن کردن , ظرفها رو شستن , خونه رو جمع و جور کردن و جارو هم کشیدن و گرد گیری هم کردن . خلاصه با هم سیب زمینیها رو خوردیم و من عین برق رفتم سر کامپیوتر و خوشبختانه کارم هم به موقع تموم شد و بدقول نشدم .
آخ که چقدر میچسبه که آدم دو تا کدبانوی کوچولو تو خونه داشته باشه . باورم نمیشه ولی انگار واقعا دارن بزرگ میشن . چقدر لذت بخشه . تنها حقیقتی که در این موضوع نهفته ست و زیاد نمیچسبه اینه که وقتی جوجه ها دارن بزرگ میشن , نتیجه اش اینه که من هم دارم پیر میشم .

posted by m @ 11:34 AM